იოანე ოქროპირი
იოანე ოქროპირი (დ. 344 და 354 წლებს შორის, ანტიოქია – გ. 14 სექტემბერი, 407, კომანში (კამანი), სოხუმი) — ქრიატიანული ეკლესიის ბიზანტიელი მოღვაწე, „ეკლესიის მამათაგანი“, მწერალი, ბრწყინვალე ორატორი. კონსტანტინოპოლის პატრიარქი 398 წლიდან, მიიღო საფუძვლიანი განათლება. მისი მასწავლებლები იყვნენ წარმართი ფილოსოფოსი ლიბანიოსი და თეოლოგი დიოდორუს ტარსუსელი.
სწავლებანი რედაქტირება
შური მკვლელობის ფესვია. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 480
ბოროტება საკუთარ თავს ვნებს. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 291
მოწყალების გარეშე ლოცვაც უნაყოფოა. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 299
გსურს პირველობა? - ის ჯერ სხვას დაუთმე. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 368
კეთილი უვიცობა ცუდ ცოდნაზე უმჯობესია. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 254
უფალი ღმერთი ხელს გიწვდის: გაუწოდე შენიც. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 83
მწუხარებები ჩვენი სკოლაა, სადაც ვსწავლობთ. |
ციტატის წყარო: მწუხარება
ამპარტავნება გონების სიმწირის დადასტურებაა. |
ციტატის წყარო: ამპარტავნება, გონება
ხელმძღვანელს დამორჩილებული ღმერთს ემორჩილება. |
ციტატის წყარო: მორჩილება, ქვეშევრდომთა მოვალეობანი, ღმერთი
ისე არაფერი ესათნოება უფალს, როგორც - მადლიერება. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 35
საქმით გაუნათლებელი სიბრძნე სირცხვილის წინდია. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 262
მოწყალებას ღატაკს აძლევ, ქრისტე კი ღებულობს მას. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 304
შენ იზრუნე ღვთისაზე და ღმერთიც იზრუნებს შენსაზე. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 129
ვინც სიმდიდრის ვნება დათრგუნა, ყველაზე მდიდარია. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 638
როცა უფალი აწესრიგებს, მაშინ ძნელიც ადვილი ხდება. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 135
წმიდანის პატივისცემა მათ მიბაძვაში მდგომარეობს. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 275
საქციელითა და ცხოვრებით სწავლება ყველაზე უკეთესია. |
ციტატის წყარო: აღზრდა, მაგალითი ადამიანებისა
სხვისი ცოდვაში ჩაგდების გამო ორმაგად ვაგებთ პასუხს. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 380
თუ საყვედურს საყვედურითვე უპასუხებ, ცეცხლს გააჩაღებ. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 338
ცოდვაში მცხოვრები მკვდრისაგან არაფრით განსხვავდება. |
ციტატის წყარო: სულიერი მდელო გვ. 396