ბლეზ პასკალი: განსხვავება გადახედვებს შორის

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 16:
 
 
*ადამიანებს ჰგონიათ, რომ ამა თუ იმ თანამდებობის ხელში ჩაგდება სიმშვიდესა და ბედნიერებას მიანიჭებთ. ისინი ვერ გრძნობენ, რა უძღებია მათი სიხარბე და გულუბრყვილოდ ჰგონიათ, მართლაც სიმშვიდეს დავეძებთო, თუმცა სინამდვილეში მხოლოდ შფოთს, აყალ-მაყალსა და შეხლა-შემოხლას დაეძებენ.
სინამდვილეში მხოლოდ შფოთს, აყალ-მაყალსა და შეხლა-შემოხლას დაეძებენ.
 
 
Line 69 ⟶ 68:
 
* ორი რამ გღუპავთ თქვენ: ქედმაღლობა, რომელიც ღმერთს გაშორებთ და სიბილწე, რომელიც მიწას გაჯაჭვავთ.
 
 
 
*გიხაროდეთ:მეგობრები არა მყავს.
 
 
 
Line 86 ⟶ 83:
 
* სულის ყოველგვარი მოძრაობის წყარო, ერთის მხრივ, ანგარებაა, ხოლო, მეორეს მხრივ, კაცთმოყვარეობა.
 
 
 
Line 99 ⟶ 95:
 
* რა ცარიელია ადამიანის გული! და რამდენი სიბილწეა ამ სიცარიელეში....
 
 
 
*ადამიანთა სამი გვარი არსებობს: ერთნი ემსახურებიან ღმერთს იმიტომ, რომ უკვე იპოვეს; მეორენი ეძებენ ღმერთს იმიტომ, რომ არ უპოვიათ; მესამენი - არც ეძებენ და არც უპოვიათ. პირველნი ბედნიერნი არიან და კეთილგონიერნი; მეორენი- უბედურნი და კეთილგონიერნი; მესამენი - უბედურნი და უკეთურნი.
 
 
 
*სულ მცირე ყოფნის ადამიანს, თავი ბედნიერად იგრძნოს, იმიტომ, რომ ასეთივე უბადრუკი წვრილმანის გამო ეძლევა უნუგეშობას.
 
 
 
Line 114 ⟶ 107:
 
*თუკი ღმერთი არ არსებობს, არაფერს დაკარგავთ მისი რწმენით, ხოლო თუ ის არსებობს, მისი არსებობობის არდაჯერებით თქვენ დაკარგავთ ყველაფერს.
 
 
 
*დიდი სიკეთის გასამარჯვებლადაც კი არ უნდა იკადროს კაცმა მცირეოდენი ბოროტის ქმნა.
 
 
 
*სამართლიანობა ძალადობის გარეშე უძლურია, ხოლო ძალადობა სამართლიანობის გარეშე- ტირანია.
 
 
 
*თუ არ გინახავს მშვენიერი ქალის სახეზე ცრემლი, ნუ იტყვი- მშვენიერება მინახავსო, თუ არ გინახავს ლამაზი ქალის სახეზე სიხარული, ნუ იტყვი- სიხარული მინახავსო.
 
 
 
Line 132 ⟶ 121:
 
 
*ადამიანი მხოლოდ ლერწამია, უმწეო ლერწამი, მაგრამ ეს ლერწამი აზროვნებს. მის გასასრესად საკმარისია ქარის შემობერვა ან წვიმის წვეთი. მაგრამ ადამიანი, თუნდაც სამყაროს მიერ გასრესილი, მაინც უფრო ღირსეულია და კეთილშობილი,
ვიდრე მისი გამსრესი ძალა, ვინაიდან გრძნობს თავის აღსასრულსაც და საკუთარ უმწეობასაც სამყაროსთან შედარებით, სამყარო კი არაფერს არ გრძნობს. სწორედ აზრი გვამაღლებს ჩვენ და არა დრო და სივრცე, რომლებშიაც ქრთილის
მარცვლებივით ჩაკარგულნი ვართ. მაშ, ვეცადოთ ვიაზროვნოთ ღირსეულად. აი, ზნეობის საფუძველთა საფუძველი.
 
*ბუნების სრულქმნილება გვიჩვენებს რომ ის უფლის ხატია,მისი ნაკლოვანება კი გვიჩვენებს რომ ის მხოლოდ და მხოლოდ ხატია
 
 
 
მოძიებულია „https://ka.wikiquote.org/wiki/ბლეზ_პასკალი“-დან