ვიკიციტატა

ჯონ მილტონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 177:
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 244
}}
{{Q
 
*| ციტატა = „თვით ღმერთიც, ვინაც აგვიკრძალა შენი ნაყოფი,<br />ჩვენთან არ მალავს ქებას შენსას, მუდამ გიწოდებს<br />ხეს ცნობადისას, ბოროტისა და კეთილისა.<br />გვიკრძალავს, მაგრამ ამ აკრძალვით უფრო მაღლდები,<br />რადგან შენ ძალგიძს შეგვასწავლო კეთილის ფასი,<br />რომელსაც ჩვენ ვართ მოკლებული დასაბამითვე:<br />არ შეიძლება შეუცნობლად კეთილი გქონდეს;<br />კიდეც რომ გქონდეს ეს სიკეთე და არ იცოდე,<br />რომ შენ გაქვს იგი, სულერთია, თუნდ არ გქონოდეს!“▼
 
| ავტორი =
▲* „თვით ღმერთიც, ვინაც აგვიკრძალა შენი ნაყოფი,<br />ჩვენთან არ მალავს ქებას შენსას, მუდამ გიწოდებს<br />ხეს ცნობადისას, ბოროტისა და კეთილისა.<br />გვიკრძალავს, მაგრამ ამ აკრძალვით უფრო მაღლდები,<br />რადგან შენ ძალგიძს შეგვასწავლო კეთილის ფასი,<br />რომელსაც ჩვენ ვართ მოკლებული დასაბამითვე:<br />არ შეიძლება შეუცნობლად კეთილი გქონდეს;<br />კიდეც რომ გქონდეს ეს სიკეთე და არ იცოდე,<br />რომ შენ გაქვს იგი, სულერთია, თუნდ არ გქონოდეს!“
| კომენტარი =
** გვ. 246, ევას მსჯელობა
| ორიგინალი =
 
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 246
 
}}
* „მზად ვარ სასჯელიც შენთან ერთად გავინაწილო:<br />თუ სიკვდილია შენი ხვედრი, იგივ სიკვდილი<br />სიცოცხლესავით სანატრელი გახდება ჩემთვის.“▼
{{Q
** გვ. 253, ადამი მიმართავს ევას
▲*| ციტატა = „მზად ვარ სასჯელიც შენთან ერთად გავინაწილო:<br />თუ სიკვდილია შენი ხვედრი, იგივ სიკვდილი<br />სიცოცხლესავით სანატრელი გახდება ჩემთვის.“
 
| ავტორი =
 
| კომენტარი =
* ასეთი ბედი ელის ყველას, ვინც მეტისმეტად<br />ქალს მიენდობა და მიუშვებს თავის ნებაზე:<br />თუ დაიჟინა, ვეღარაფრით დააშლევინებ.<br />ვთქვათ, მიუშვი და შეეყარა რაიმე სნებას,<br />შენვე გაგკიცხავს – რად დამითმე, რად გამიშვიო...▼
| ორიგინალი =
** გვ. 260
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 253
 
}}
 
{{Q
* სახებამ ღვთისამ ეს უბრძანა პასუხად ადამს:<br />„ნუთუ ეს ქალი დაისახე დიდებულ ღმერთად?<br />ღმერთს აღარ უსმენ – ქალს უსიტყვოდ ემორჩილები!<br />ხომ არ გეგონა, შენს წინამძღვრად შექმნილი იგი?<br />იქნებ მოთავედ, ან შენს ტოლად წარმოიდგინე!<br />მაშ როგორ დასთმე ღირსება და ძალაუფლება,<br />ვაჟკაცის ნება ქალს რარიგად დაუმორჩილე?<br />იგი მე შენგან და შენთვისვე შევქმენი მხოლოდ,<br />და, რა თქმა უნდა, მასზე მაღლა შენ უნდა იდგე,<br />შენა ხარ უფრო ღირსეული და სრულყოფილი.<br />მართალი არის, ის შევამკე სრული მშვენებით,<br />რათა აღეძრა შენი ტრფობა და სიყვარული,<br />არა მონური მორჩილება! იმას მივმადლე<br />ისეთი ნიჭი, რაც წინამძღოლს მოითხოვს მუდამ,<br />მბრძანებლობა და უფროსობა მას არ შეჰფერის,<br />ეს შენ შეგფერის, შენი იყო ხელისუფლება,<br />რომ საკუთარი თავის ფასი არ დაგვიწყნოდა.“▼
▲*| ციტატა = ასეთი ბედი ელის ყველას, ვინც მეტისმეტად<br />ქალს მიენდობა და მიუშვებს თავის ნებაზე:<br />თუ დაიჟინა, ვეღარაფრით დააშლევინებ.<br />ვთქვათ, მიუშვი და შეეყარა რაიმე სნებას,<br />შენვე გაგკიცხავს – რად დამითმე, რად გამიშვიო...
** გვ. 267, იესოს სიტყვები ადამს
| ავტორი =
 
| კომენტარი =
 
| ორიგინალი =
* „ჩემს შემცვლელებად გგზავნით თქვენ ორს დედამიწაზე,<br />გაძლევთ უფლებას განუსაზღვრელს, განიჭებთ ძალას<br />შეუდარებელს, დაუძლეველს – ჩემივე ძალას.<br />თქვენს შეერთებულ ძალაზეა დამყარებული<br />ჩემი მეფობა ახალშექმნილ დედამიწაზე,<br />რომელიც ცოდვის მეოხებით სიკვდილს ვუბოძე.“▼
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 260
** გვ. 275
}}
 
{{Q
 
▲*| ციტატა = სახებამ ღვთისამ ეს უბრძანა პასუხად ადამს:<br />„ნუთუ ეს ქალი დაისახე დიდებულ ღმერთად?<br />ღმერთს აღარ უსმენ – ქალს უსიტყვოდ ემორჩილები!<br />ხომ არ გეგონა, შენს წინამძღვრად შექმნილი იგი?<br />იქნებ მოთავედ, ან შენს ტოლად წარმოიდგინე!<br />მაშ როგორ დასთმე ღირსება და ძალაუფლება,<br />ვაჟკაცის ნება ქალს რარიგად დაუმორჩილე?<br />იგი მე შენგან და შენთვისვე შევქმენი მხოლოდ,<br />და, რა თქმა უნდა, მასზე მაღლა შენ უნდა იდგე,<br />შენა ხარ უფრო ღირსეული და სრულყოფილი.<br />მართალი არის, ის შევამკე სრული მშვენებით,<br />რათა აღეძრა შენი ტრფობა და სიყვარული,<br />არა მონური მორჩილება! იმას მივმადლე<br />ისეთი ნიჭი, რაც წინამძღოლს მოითხოვს მუდამ,<br />მბრძანებლობა და უფროსობა მას არ შეჰფერის,<br />ეს შენ შეგფერის, შენი იყო ხელისუფლება,<br />რომ საკუთარი თავის ფასი არ დაგვიწყნოდა.“
* [...] ცოდვის ასულმა<br />უთანხმოებამ პირუტყვებში დასთესა მტრობა<br />და მათ აგემა სულ პირველად მწარე სიკვდილი.
| ავტორი =
** გვ. 285
| კომენტარი =
 
| ორიგინალი =
 
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 267
* დამარცხებულნიც და ომის დროს მონებადქმნილნიც,<br />რა დაჰკარგავენ ამ ბრძოლაში თავისუფლებას,<br />სათნოებასა და ღვთის შიშსაც მოიშორებენ,<br />და რაკი ომში ვერ ეღირსნენ უფლისგან შველას,<br />უწმაწურ ლანძღვას მოჰყვებიან, გაუცივდებათ<br />მოჩვენებითი სათნოების ცრუ მგზნებარება,<br />იმაზე ფიქრსღა დაიწყებენ, რაც შეიძლება,<br />რამდენადაც კი დამპყრობელნი მისცემენ ნებას,<br />ცხოვრების დღენი უზრუნველად მათ გაატარონ;<br />მიწაც ჯერ კიდევ სუყველაფერს უხვად წარმოქმნის,<br />რომ გამოსცადოს თავდაჭერა ადამიანთა.▼
}}
** გვ. 328–329, ავტორის სიტყვები, მას შემდეგ რაც დაგმობს ძალაუფლების მოპოვების სისხლიან გზებსა და ფუფუნებამოპოვებულთა გახრწნილებისადმი მიდრეკილებას
{{Q
 
▲*| ციტატა = „ჩემს შემცვლელებად გგზავნით თქვენ ორს დედამიწაზე,<br />გაძლევთ უფლებას განუსაზღვრელს, განიჭებთ ძალას<br />შეუდარებელს, დაუძლეველს – ჩემივე ძალას.<br />თქვენს შეერთებულ ძალაზეა დამყარებული<br />ჩემი მეფობა ახალშექმნილ დედამიწაზე,<br />რომელიც ცოდვის მეოხებით სიკვდილს ვუბოძე.“
 
| ავტორი =
* ამიერიდან, მიწისკენ რომ გაგზავნის ღრუბლებს,<br />იმავ ღრუბლებში ცისარტყელას ჩასვამს მაშინვე,<br />ნიშნად იმისა, რომ გვახსოვდეს აღთქმა დიადი.<br />დღეს ღამე მოსდევს; მკა მოჰყვება უმალვე თესვას;<br />მცხუნვარე ზაფხულს სუსხიანი ზამთარი შეცვლის...<br />და ასე მუდამ, თავის რიგით ივლის ყოველი,<br />ვიდრემდე ცეცხლი მთლად გასწმენდდეს ქვეყნიერებას.<br />კვლავ შეიქმნება ახალი ცა და დედამიწა,<br />სადაც სიმართლე საბოლოოდ დაისადგურებს.▼
| კომენტარი =
** გვ. 332
| ორიგინალი =
 
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 275
}}
{{Q
▲*| ციტატა = დამარცხებულნიც და ომის დროს მონებადქმნილნიც,<br />რა დაჰკარგავენ ამ ბრძოლაში თავისუფლებას,<br />სათნოებასა და ღვთის შიშსაც მოიშორებენ,<br />და რაკი ომში ვერ ეღირსნენ უფლისგან შველას,<br />უწმაწურ ლანძღვას მოჰყვებიან, გაუცივდებათ<br />მოჩვენებითი სათნოების ცრუ მგზნებარება,<br />იმაზე ფიქრსღა დაიწყებენ, რაც შეიძლება,<br />რამდენადაც კი დამპყრობელნი მისცემენ ნებას,<br />ცხოვრების დღენი უზრუნველად მათ გაატარონ;<br />მიწაც ჯერ კიდევ სუყველაფერს უხვად წარმოქმნის,<br />რომ გამოსცადოს თავდაჭერა ადამიანთა.
| ავტორი =
| კომენტარი =
| ორიგინალი =
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 328-329
}}
{{Q
▲*| ციტატა = ამიერიდან, მიწისკენ რომ გაგზავნის ღრუბლებს,<br />იმავ ღრუბლებში ცისარტყელას ჩასვამს მაშინვე,<br />ნიშნად იმისა, რომ გვახსოვდეს აღთქმა დიადი.<br />დღეს ღამე მოსდევს; მკა მოჰყვება უმალვე თესვას;<br />მცხუნვარე ზაფხულს სუსხიანი ზამთარი შეცვლის...<br />და ასე მუდამ, თავის რიგით ივლის ყოველი,<br />ვიდრემდე ცეცხლი მთლად გასწმენდდეს ქვეყნიერებას.<br />კვლავ შეიქმნება ახალი ცა და დედამიწა,<br />სადაც სიმართლე საბოლოოდ დაისადგურებს.
| ავტორი =
| კომენტარი =
| ორიგინალი =
| დამოწმება = „დაკარგული სამოთხე“ გვ. 332
}}
 
=== დაბრუნებული სამოთხე ===
მოძიებულია „https://ka.wikiquote.org/wiki/ჯონ_მილტონი“-დან