Homo faber

homo faber - შვეიცარიელი მწერლის მაქს ფრიშის პოსტმოდერნისტული ნაწარმოები.

• შეუძლებელი და შესაძლებელი ერთმანეთისგან თავისი არსით კი არ განსხვავდებიან, არამედ სიხშირით, ხოლო ის, რაც ხშირად ხდება შესაძლებლად წინასწარ არის მიჩნეული, მაგრამ როცა ერთხელ შეუძლებელი რამ ხდება, უცნაური და ზებუნებრივი აქ არაფერია, როგორც ეს უმეცარ ადამიანებს უნდათ, რომ იყოს. როცა ვლაპარაკობთ შესაძლებელზე, მაშინ ხომ თავისთავად ვგულისხმობთ შეუძლებელსაც, როგორც შესაძლებლის ზღვარს.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• მხოლოდ იმისთვის, რომ მღელვარება განვიცადო, სისულელეებს ვერ გამოვიგონებ.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• ინდუსტრიალიზაცია მომაკვდავი რასის უკანასკნელი სახარებაა.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• თვითმკვლელობა მე საქმედ არ მიმაჩნია, ის ხომ არ ცვლის იმ ფაქტს, რომ ამქვეყნად არსებობდი.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• ჩვენ შეუცნობლად გვასვამს დაღს ჩვენი პროფესია.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• ტექნიკა არის ერთგვარი ხერხი, რომელიც საშუალებას იძლევა ისე მოაწყო ეს ქვეყანა, რომ ადამიანმა ის ვეღარ იცნოს.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.

• ყველაფერი სიცრუეა. ამქვეყნად ყოფნა სინათლეში ყოფნას ნიშნავს. სულ ერთია, რაც იქნები, სადაც იქნები, მაგრამ, უპირველეს ყოვლისა, სინათლისა და სიყვარულის ერთგული უნდა იყო, უნდა გწამდეს, რომ ქრები ნარშავებზე, ასფალტსა და ზღვაზე აელვარებულ სინათლეში, უნდა გაუძლო დროს, უფრო სწორად უნდა გწამდეს წამის მარადისობა. იყო მარადიული, ნიშნავს, არსებობდი ამქვეყნად.

„homo faber“. რომანი. თბ., „საბჭოთა საქართველო“, 1981.