სტენლი კუბრიკი

კლასში ჩარჩენის ან ცუდი ნიშნის მიღების შიშია. ინტერესით მიღებული სწავლის პროდუქტიულობა ისევე აღემატება ამ უკანასკნელთ, როგორც ატომური ბომბის აფეთქება - ფეიერვერკს.

ფაილი:KubrickForLook.jpg

სტენლი კუბრიკი, ავტოპორტრეტი. '40-იანი წლები.

• ერთი კაცი შეუძლია, დაწეროს მოთხრობა ან სიმფონია. მთავარია, რომ ერთმა კაცმა შეძლოს ფილმის გადაღება.

• ფილმი უფრო მეტად მუსიკას უნდა ჰგავდეს, ვიდრე მოგონილ ამბავს. მასში უნდა იგრძნობოდეს ხასიათებისა და გრძნობების დრამატული განვითარება. სათქმელი, რომელიც იმალება ემოციის მიღმა, მოგვიანებით თავადვე იჩენს თავს.

• უაზრობა ცხოვრებისა უბიძგებს ადამიანს იმისკენ, რომ თავად იპოვოს ეს აზრი.

• არ მიყვარს ინტერვიუების მიცემა- ან არასწრორ ინტერპრეტაციას ახლდენენ ჩემი ნათქვამისა ან, რაც ამაზე გაცილებით უარესია- ზედმიწევნით ზუსტად ახდენენ ჩემს ციტირებას.

• დიდი ერები ყოველთვის ისე იქცეოდნენ, როგორც განგსტერები, ხოლო პატარა ერები- როგორც მეძავები.

• როგორ დავაფასებდით მონა ლიზას, ლეონარდო და ვინჩის რომ ტილოს ქვედა კუთხეში მიეწერა: "ეს ქალბატონი იმიტომ იღიმის, რომ რაღაცას უმალავს თავის საყვარელს." ეს მიაჯაჭვავდა მნახველს რეალობას. არ მსურს, ჩემს ფილმსაც (2001) ასე დაემართოს.

• ჩემი აზრით, სკოლების ყველაზე დიდი შეცდომა ისაა, რომ ცდილობენ ასწავლონ ბავშვებს ყველაფერი, ხოლო ძირითადი მოტივატორი კი მხოლოდ

• რეჟისორი კამერით ისეთივე თავისუფალი და შეუზღუდავია, როგორც მწერალი კალმით ხელში.

• 19 წლამდე არასდროს წამიკითხავს წიგნი საკუთარი სიამოვნებისათვის.